Mimo rozwoju medycyny, który w ostatnich latach nabrał dynamicznego tempa, w dalszym ciągu naukowcy ze wszystkich największych uniwersytetów poszukują skutecznej metody poradzenia sobie z jednym z największych zagrożeń dla zdrowia oraz życia człowieka – nowotworem. Lekarze na całym świecie szukają skutecznych metod radzenia sobie z tą śmiertelną chorobą. Jednym z innowacyjnych sposobów jest niewątpliwie immunoterapia. Na czym polega? W dużym uproszczeniu można stwierdzić, że jej celem jest aktywizacja układu immunologicznego. Pobudzenie tego układu nie jest przypadkowe, ponieważ posiada on bardzo ważną właściwość – ma zdolność, mechanizmy zdolne obronić organizm przed rozwojem nowotworu. Bardzo często zdarza się tak, że nowotwór poprzez swoje podstępne działanie omija wszystkie najważniejsze mechanizmy immunologiczne, przez co układ odpornościowy nie ma możliwości zareagowania na jego obecność odpowiednio wcześniej, by móc zapobiec jego rozwojowi.
Zdaniem wielu przedstawicieli onkologii, immunoterapia z biegiem lat będzie odgrywać jeszcze ważniejszą rolę w leczeniu nowotworów. Po roku 2020 będzie prawdopodobnie wykorzystywana w leczeniu ponad połowy zachorowań tego typu. Pomimo tego, że ten rodzaj terapii na razie uznawany jest za melodię przyszłości, już teraz pomocna jest w leczeniu niektórych nowotworów złośliwych. Lekarze zaczynają się przekonywać się do niej z kilku powodów. Jej praktyczną zaletą jest to, że charakteryzuje się ona małą inwazyjnością. Jej stosowanie nie niesie również żadnych skutków ubocznych, dlatego jest bezpieczna dla pacjenta. Jej działanie jest skierowane jedynie na zmiany nowotworowe, przez co nie cierpią zdrowe tkanki oraz narządy. Ważną zaletą immunoterapii jest to, że pobudza ona do działania osłabiony przez chorobę układ odpornościowy. Staje się on automatycznie silniejszy. Najnowsza strategia leczenia immunologicznego bazuje przede wszystkim na odpowiednim dobraniu poszczególnych leków. Dzięki takiemu połączeniu osoby, u których wykryto nowotwór w zaawansowanym stadium może przeżyć nawet kilka lat dłużej niż przy standardowym leczeniu.

Ból zęba to uczucie, które towarzyszy każdemu człowiekowi w różnych okresach życia. Ból zęba może skutecznie zepsuć humor każdemu, nawet osobom bardzo pogodnym. Przyczyny tego bólu mogą być różnorodne. Gdy ból ten jest długotrwały należy udać się do stomatologa jednakże są też inne metody na choć chwilowe opanowanie tego przykrego uczucia.
Domowe sposoby na ból zęba są bardzo liczne i każdy powinien znaleźć wśród tego zestawienia coś dla siebie.
Naturalne remedium na ból zęba to czosnek. Wystarczy ząbek czosnku obtoczyć w soli i umieścić pod lub obok bolącego zęba. Można też żuć czosnek. Nie tylko ogranicza to ból zęba, ale również dodatnio wpływa na wzmocnienie całego uzębienia. Równie skuteczną rośliną zapobiegającą bólom zębów są wysuszone pąki drzewa goździkowego. Goździka należy rozgryźć i przyłożyć do bolącego miejsca. Działa on nie tylko kojąc ból, ma również właściwości antyseptyczne likwidując szkodliwe drobnoustroje.
Również cytryna jest wskazywana jako roślina mogąca uśmierzyć ból. Duża ilość zawartej w niej witaminy C powoduje, że w chwili potarcia bolącego miejsca kawałkiem cytryny ból powinien ustąpić lub przynajmniej bardzo się zmniejszyć.
Innym skutecznym sposobem na zlikwidowanie bólu zęba jest przyłożenie do bolącego zęba pokrojonych plastrów ziemniaka. Plastry należy trzymać w okolicy bolącego miejsca około 15 minut aż ból ustąpi.
Liczni stomatolodzy polecają również jodynę. Ten ciemnobrunatny preparat wykorzystywany do dezynfekcji skóry ma też działanie przeciwbólowe dlatego skutecznie zbije ból związany z urazami zęba.
Starsze osoby często stosują do leczenia bólów jamy ustnej napar z szałwii. Roślina ta ma znakomite właściwości odkażające i przeciwzapalne. Liście szałwii pełne olejków eterycznych a także zawierające duże ilości witaminy B1 pozwalają na skuteczną walkę z bólem.
Spośród środków chemicznych najbardziej cenionym specyfikiem do likwidowania bólu zęba jest aspiryna. Jej silne działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe znakomicie sprawdza się w tamowaniu bólu a przy tym jest nieinwazyjne dla organizmu.

Dziś zastanowimy się dlaczego pojawia się trądzik? Przyczyny powstawania różnych chorób skóry nie będą już dla nas tajemnicą. Otóż trądzik jest problemem wielu młodych ludzi, ale nie tylko, bo często dotyka również dorosłych. Istnieje kilka prawdopodobnych powodów jego powstania i spróbujemy je sobie dziś omówić.
Zacznijmy od tego skąd biorą się pryszcze. Chodzi tutaj głównie o to, że nasza skóra bez przerwy się łuszczy, a w miejscu tej znikającej skóry, od razu pojawia się nowa. Jeśli nie złuszczamy tego martwego naskórka, pozostaje od w porach i zapycha je. W tej sposób w naszej skórze gromadzą się bakterie, które powodują stworzenie się pryszcza. Są różne rodzaje wyprysków, takie jak wągry, zaskórniki białe i tak dalej. Jednak proces powstawania ich zawsze wygląda tak samo: produkcja naskórka, brak złuszczania, zapychanie porów, powstanie pryszcza.
Ale w takim razie dlaczego jedni mają pryszcze, a drudzy mogą cieszyć się czystą skórą przez całe życie? Tak się składa, że bardzo ważna jest tutaj genetyka. Niektórzy ludzie mają po prostu większe predyspozycje do tworzenia się trądziku, a inni mniejsze. Tak więc jeśli w naszej rodzinie występują problemy skórne, bardzo możliwe, że my też będziemy je mieli.
Dużą rolę odgrywa tu też odpowiednia dieta. Produkty takie jak czekolada, kakao, fast food czy ostre przyprawy sprawiają, że produkcja sebum jest większa i przez to pojawia się trądzik. Dlatego jeśli chcemy mieć czystą skórę, należy odżywiać się zdrowo. Ważna tutaj jest również woda, bo jeśli mamy dobrze nawodnioną skórę, będzie się ona oczyszczać sama. Także należy pamiętać o tym, żeby mieć zbilansowaną dietę i pić dużo wody.
Kolejną sprawą jest odpowiednia higiena i regularne złuszczanie skóry. Jeśli będziemy pozbywać się martwego naskórka, nie będzie on miał możliwości wejść w nasze pory i stworzyć wyprysków. Więc również higiena jest podstawową rzeczą.
Jeśli będziemy stosować te wszystkie zasady, bez wątpienia będziemy mogli długo cieszyć się czystą skórą bez trądziku.

Każda kobieta bez względu na wiek powinna badać się regularnie, dotyczy to również piersi. Profilaktykę możemy rozpocząć już w domowym zaciszu wykonując samobadanie piersi, które polega na ocenie wizualnej i dotyku naszych piersi. Bardziej drastycznym i bolesnym badaniem jest mammografia, która jest elementem programu wczesnego wykrywania raka piersi po czterdziestce. Jest to badanie wykonywane w ramach programu profilaktyczne dla kobiet pomiędzy pięćdziesiątym a sześćdziesiątym dziewiątym rokiem życia. Badaniem uzupełniającym jest szczegółowy wywiad przeprowadzony z pacjentką oraz badanie z wyboru jakim jest badanie ultrasonograficzne piersi, rezonans magnetyczny piersi czy biopsja tegoż narządu. Zazwyczaj wykonuje się badanie usg piersi ze względu na jego dostępność i niski koszt wykonania. Dodatkowym plusem jest nie inwazyjność, brak bólu i dyskomfortu oraz czas trwania. Jest to szybkie i efektywne badanie. Poza tym nie posiada ograniczeń wiekowych, czyli badanie może wykonać dwudziestolatka i pani po czterdziestce czy siedemdziesiątce. Należy pamiętać, że każde z tych badań powinno być wykonane w ciągu pierwszych, dziesięciu dni cyklu menstruacyjnego. Wpływ na to ma mammografia wykorzystująca promieniowanie jonizujące oraz powtarzalność, jaką uzyskujemy wykonując w tym czasie. Najlepszą sytuacją dla nas, pacjentek jest wizyta u kompetentnego, doświadczonego specjalisty. Powinnyśmy zwrócić uwagę na specjalizację lekarza, ponieważ największe doświadczenie leży zawsze po stronie lekarza radiologa. Jeśli mamy taką możliwość wybierajmy ich, a w drugiej kolejności ginekologów. Ostatnim, równie ważnym elementem profilaktyki jest właściwie dobrany biustonosz. Należy zwrócić uwagę na krój, fiszbiny, grubość i szerokość ramiączek a nie tylko względy wizualne. Biustonosz powinnyśmy zmieniać, jak tylko się pojawią lub znikną dodatkowe kilogramy. Najszybciej jednak biust się nam zmienia podczas ciąży i karmienia piersią, wtedy możemy nawet co miesiąc chodzić na zakupy po większy stanik.

Są takie choroby, przez które każdy z nas musi przejść przynajmniej raz w życiu. Do nich właśnie należy między innymi ospa wietrzna. Moja córka zachorowała na nią w zeszłym roku i cieszę się, że mamy to już za sobą. Byłyśmy na obiedzie u mojej mamy, kiedy zauważyłam kilka małych krostek na jej szyi i plecach. Od razu domyśliłam, że to ospa wietrzna, bo ostatnio coraz więcej dzieci w przedszkolu na nią chorowało. Jest to choroba zakaźna, więc to, że moja Julita zachorowała było tylko kwestią czasu. Nie chcąc zarazić nikogo na obiedzie, postanowiłam, że od razu zabiorę małą do lekarza i potem do domu. Co prawda podobno choruje się na nią tylko raz w życiu, ale wolałam nie ryzykować, bo były tam osoby starsze, które słabo znoszą jakiekolwiek choroby. Tak więc zabrałam Julitę do lekarza, który potwierdził moje podejrzenia. To była bez wątpienia ospa wietrzna. Dermatolog przepisał jej maść, którą miałam smarować jej krostki dwa razy dziennie. Po drodze do domu podjechałam pod aptekę, żeby kupić potrzebne leki. Kiedy dotarłam w końcu do domu, wytłumaczyłam Julicie, że nie może się drapać, chociaż bez wątpienia będzie ją swędziało całe ciało. Powiedziałam jej, że zostaną jej potem brzydkie blizny i, że będzie miała rany, które będą się babrać. Wydawało mi się, że zrozumiała, więc przeszłam do smarowania jej maścią. Poprosiłam ją najpierw, żeby się umyła, bo na opakowaniu napisali, że należy nakładać lek na czystą skórę. Julita wzięła prysznic i przyszła do mnie, żebym posmarowała jej plecy maścią. Kiedy to zrobiłam, dziewczynka ubrała piżamę i poszła oglądać bajki w telewizji. Wydaje mi się, że była całkiem zadowolona z tego obrotu spraw, bo teraz nie musiała iść do szkoły przez co najmniej tydzień, a może nawet dwa. Potem codziennie smarowałam ją maścią, aż do momentu, aż ospa wietrzna zniknęła. Poszło to wszystko w miarę sprawnie i w sumie to cieszę się, że moja Julita odchorowała to już jako dziecko, bo później byłoby to znacznie bardziej męczące i mogłoby mieć gorsze objawy.

Bakterie, którymi można się zarazić po nawet bezpośrednim kontaktem z zarażonym, przy porodzie, bądź drogą płciową. Powikłań jest zbyt wiele, by ten problem ignorować, zwłaszcza, że droga do zarażenia wcale jest bardzo łatwa, a samo zdiagnozowanie jest dość trudne, gdyż infekcja zazwyczaj jest bezobjawowa, a nieleczona może być przyczyną między innymi bezpłodności, zapalenia cewki moczowej, zapalenia najądrzy i zapalenia gruczołu krokowego u mężczyzn. Mowa tu o bakterii rodzaju Chlamydia. Noworodki, które urodzone zostały przez kobietę zarażoną, mogą dostać zapalenia gałki ocznej lub spojówki, a nawet zapalenie płuc. Chlamydię nazywamy chorobą płciową, gdyż zazwyczaj dochodzi do zakażenia poprzez kontakt płciowy z osobą chorą, często nieświadomą jeszcze o swej chorobie. Występuje częściej u młodych ludzi, gdyż są najbardziej aktywni seksualnie i częściowo nie zdający sobie sprawy z konsekwencji. Także u kobiet przyjmujących antykoncepcje doustną stwierdza się większe ryzyko zarażenia, gdyż prezerwatywa zapewnia znacznie większą, chociaż nie całkowicie pełną ochronę przed wszelkimi wirusami i bakteriami. Mężczyźni odczuwają pieczenie podczas oddawania moczu, u kobiet jest to nasilona wydzielina z pochwy, która występuje po około tygodniu bądź dwóch od zarażenia, inne objawy to ból przy oddawaniu moczu, krwawienie z pochwy bądź po odbytym stosunku. W ostatnich latach rozpoznawalność tej choroby wzrosła, lecz mimo to uważa się, że częściej występuje, niż jest diagnozowana. Wszystko dlatego, że bakterie wcale nie muszą od razu się namnażać, mogą przebywać organizmie wiele lat w stanie uśpienia i uaktywnić się w każdym momencie. Badania są kosztowne – w Polsce nie ma wielu klinik, a leczenie zakażenia polega przede wszystkim na podawaniu antybiotyków. Wskazane jest leczenie obydwojga partnerów, gdyż może dojść do wtórnego zarażenia. po około 5-6 tygodni wykonuje się badania ponownie w celu potwierdzenia całkowitego wyleczenia. Profilaktyka to dbanie o układ odpornościowy, stosowanie prezerwatyw, ograniczanie partnerów seksualnych do minimum oraz regularne badania.