Polacy obok Włochów i Greków znajdują się w czołówce krajów, gdzie dorosłe dzieci najpóźniej wyprowadzają się od rodziców. Zdecydowanymi liderami są tutaj Włosi, którzy potrafią mieszkać z rodzicami nawet do czterdziestki. Natomiast ostatnie badania statystyczne dotyczące Polski wskazują, że młodzi Polacy rodzinny dom obecnie opuszczają w wieku około 30 lat. Na taki stan rzeczy wpływa przede wszystkim krajowa sytuacja ekonomiczna oraz słaby system socjalny. Polacy dosyć późno podejmują swoją pierwszą pracę i z reguły zarabiają niewiele. Jednocześnie mamy wysokie ceny nieruchomości. W Polsce jest bardzo mało mieszkań komunalnych i socjalnych a na wolny lokal czeka się latami. Mamy także słabo rozwinięty rynek wynajmu. Wszystko to sprawia, że młodzi ludzie długo pozostają z rodzicami. Brak chęci wyprowadzki od rodziców jest mocno skorelowany z byciem singlem czy singielką. Wiele osób pozostaje u rodziców z wygody. Nie muszą wykonywać obowiązków domowych a często nie muszą także partycypować w kosztach. Taka jednak z pozoru wygodna sytuacja nie wnosi niczego dobrego. Młody człowiek jest niesamodzielny życiowo i emocjonalnie. Jeśli za długo mieszka się u rodziców utrwalają się negatywne nawyki, które trudno później zmienić. Parasol ochronny w postaci rodziców negatywnie wpływa także na motywację do osiągania sukcesów życiowych i zawodowych. Mieszkanie dorosłego dziecka z rodzicami bywa także krępujące w sytuacjach towarzyskich. Wiele kobiet nie chce się wiązać z mężczyznami, którzy nie potrafią się odłączyć od swoich mam i ojców. Tak więc im wcześniej młody człowiek opuści dom rodzinny tym szybciej osiągnie życiową stabilizację.
