Na fali ostatnich wydarzeń i burzliwych rozmów w sejmowych i medialnych kuluarach wypada odpowiedzieć sobie na pytanie: co to jest konstytucja, którą tak często politycy wycierają sobie gęby?
Konstytucja, z łacińskiego constituo, znaczy urządzać, ustanawiać, regulować. Jest to akt prawny (często występuje pod nazwą “ustawa zasadnicza”), który przeważnie ma najwyższą moc prawną w systemie prawnym danego państwa.
W skład konstytucji mogą wchodzić różne zagadnienia. Mogą w niej być określone podstawy ustroju danego państwa, sposoby powoływania najwyższych organów państwowych. Zawarte są również podstawowe prawa, wolności i obowiązki obywatelskie.
Ze zmianą konstytucji wiążą się specjalne procedury, który określa artykuł dwieście trzydzieści pięć. Na straży konstytucji stoi głowa państwa. Do jej ochrony zostaje powołany specjalny trybunał.
Konstytucja ma także inne znaczenia. Niektóre organizacje tym mianem określają statuty, którymi się kierują.
Mianem konstytucji apostolskiej określa się akty prawne w Kościele katolickim.
Konstytucje można podzielić ze względu na formę (formalne i nieformalne), sposób zapisania (akt normatywny i rozproszona), treść (pełne i niepełne), procedurę powstania (uchwalane, oktrojowane), sposób zmiany (sztywne, elastyczne), okres obowiązywania (stała, czasowe).
W Polsce pierwszą uchwaloną konstytucją była Konstytucja 3 maja. Uznaje się, że była ona pierwszym dokumentem tego typu w Europie i drugim na świecie. Została ona przyjęta przez Sejm Czteroletni w tysiąc siedemset dziewięćdziesiątym pierwszym roku.
