W przeciągu ostatnich kilkudziesięciu lat obraz i wyobrażenie na temat studenta ulega w mniejszym lub większym stopniu zmianom, łamiąc niejako stereotyp funkcjonujący w społeczeństwie. Potoczna i bardzo utrwalona definicja studenta określa dość jasno jego wiek, a mianowicie młodość. Uwarunkowania historyczne i ogólnie rozumiana edukacja sytuuje studentów jako osoby jeszcze młode, które dopiero rozpoczynają dorosłe i poważne życie. wkraczając w nie uczą się samodzielności, a dopiero uzyskanie tytułu ma prowadzić do ustabilizowania życia młodego człowieka. Jednak nie oznacza to, że studiowanie nie jest możliwe dla ludzi starszych i dojrzałych, czego przykłady często pokazują media i inne źródła. Zgodnie z obowiązującymi przepisami nie ma żadnych ograniczeń formalnych dotyczących wieku kandydatów na studia. Jest to wyłącznie indywidualna sprawa każdego człowieka, a jeśli zdrowie i siły pozwalają na dalszy rozwój i edukację nic nie stoi na przeszkodzie. Bardzo popularne są również tzw. uniwersytety trzeciego wieku, skupiające osoby w wieku emerytalnym. Przynależność do społeczności umożliwia na ciekawe spędzanie czasu wolnego, połączonego z rozmaitymi formami zajęć edukacyjnych, a także pozwala na uczestnictwo w wycieczkach, wyjazdach i zgrupowaniach, podczas których nauka łączy się z przyjemnością. Przedsięwzięcia takiego rodzaju maja zdecydowanie pozytywny wpływ na jakość życia starszych przedstawicieli populacji, zarówno w aspekcie biologicznym, jak i społecznym i emocjonalnym. Przede wszystkim czynne uczestnictwo stymuluje umysł i mózg, co jeśli chodzi o osoby starsze może mieć duże znaczenie. Poza tym pozwala to poprawę samopoczucia i chęć ciągłej aktywności dla ludzi, którzy przeżywają swoja jesień życia.
