Czy w naszym życiu, w tym XXI wieku, jest jeszcze miejsce na magię? Wśród pośpiechu, konsumpcjonizmu, czy jesteśmy w stanie ją dostrzec, zobaczyć, podziwiać? Przecież musielibyśmy, powiedzieć sobie stop. Zatrzymać się i skupić na czymś innym niż dążenie do wyznaczonego celu. Tylko czy warto, czy magia istnieje? Czy jest się po co zatrzymywać? Zawsze, jest po co zwolnić, wolniej żyć, w zgodzie ze sobą, i przyrodą. Bo to właśnie w przyrodzie i w nas samych zachowały się resztki magii. Resztki tajemnicy i mocy. I nawet jeśli nie będziemy na początku potrafili ich dostrzec, zobaczyć, wydobyć, chwila refleksji i odpoczynku na pewno nam nie zaszkodzi. Magią jest przeczucie, które czasem trafnie nas ogarnia, jako ostrzeżenie, przepowiednia, znak. Na pewno każdy z nas miał kiedyś takie przeczucie. Myśl, która kazała się zatrzymać, albo iść dalej, lub całkiem zawrócić. Zupełnie nie wiadomo skąd albo z nas samych. Magią jest dobre słowo, które jak czar wzmacnia nas i krzepi. Magią jest złorzeczenie, rzucone przez nieprzyjaciela, które nam ciąży i nie daje spać. Magia to uroki rzucone zupełnie przypadkowo, czarny kot, świece, mocna wiara w coś, co ma się stać, to rytuały, które odprawiamy zupełnie nieświadomie każdego jednego dnia. To zmarli co czuwają. Magia istnieje w drzewach, kwiatach, ziołach i zwierzętach. W śpiewających ptakach, które niosą ukojenie naszym sercom, w pokrzywie i szałwii co nas oczyszcza, lipie, tymianku, i czosnku co ozdrawia. I ziołach, które odganiają smutek, żal i zmartwienie, żeby, tylko przetrwać. Mimo tego pędu tęsknimy. Tęsknimy za bliskością magii, brakuje jej nam i szukamy jej. Nie zawsze tam, gdzie trzeba, nie zawsze z głową. Potrzebujemy jej tak jak ona nas, by istnieć, by żyć w harmonii. Dlatego właśnie warto się na chwilę zatrzymać. Rozejrzeć się dookoła i postarać się ją odnaleźć. Chociaż jej mały fragment, kawałek. Ona jest obok, i tak bardzo jak, my ją, tak i ona przez nas chce być odkryta. Magia jest wokół nas i nas samych. Dostrzeżmy ją tylko.
