Edukacja w Polsce stoi na coraz wyższym poziomie. Polscy absolwenci są z każdym rokiem bardziej doceniani na zachodzie i na wyspach. Wielu polskich studentów w ramach erazmusa wyjeżdża do innych krajów, ale nie wszyscy już wracają do kraju. Edukacja to jest nasz narodowy powód do dumy. Jak to się więc dzieje że tak wykształceni rodacy, po szkołach wyższych (Politechnikach, Uniwersytetach i innych szkołach wyższych) nie idzie ścieżką kariery obraną przez nich samych? Jak to się dzieje że za drogę życiową jaką podąża znaczna rzesza osób odpowiada czynnik zwany przypadkiem? Wielokrotnie słyszy sie że ludzie pracują w innej branży niż zdobywali wiedzę. Idą do pracy tam gdzie udało im się wysłać cv i otrzymać potwierdzenie zwrotne. Takie postępowanie prowadzi często do szybkiego spadku motywacji do pracy, niezadowolenia z życia i w skrajnych przypadkach do depresji. Paradoksalne wnioski więc możemy wysnuć iż że czym wyższe wykształcenie, tym bardziej możemy się zawieść na oczekiwaniach od życia i być bardziej sfrustrowanym w swoim własnym życiu. Co więc odróżnia osoby których kariery są tak cudowno? Każda cudowna kariera niesie za sobą 2 czynniki: pasję z wykonywanej pracy i mentalność wiecznego zwycięscy. Taka mentalność która zawsze popycha nas do pracy, do przekalkulowanego ryzyka i do chęci podejmowania nowych wyzwań. Skoro jesteśmy Polakami i posiadamy już wystarczająco bogatą edukację, teraz zostaje nam tylko dopracowanie tych 2 czynników i cieszenie się wspaniałą kariera.
